પથ્થરો બોલે તો બોલાવી જુઓ,
શક્યતાના દ્વાર ખખડાવી જુઓ.
-શ્યામ સાધુ

પ્રેમની લાંબીલચક વ્યાખ્યા ન કર,
‘હું’ અને ‘તું’ એટલું કાફી નથી ?
-કિરણ ચૌહાણ

પાંડવો અને કૌરવો લડતા ભીતર
હુંજ જાણે યુધ્ધનુ મેદાન છું
-અહમદ મકરાણી

પેલા ખૂણે બેઠાછે તે સૈફ છે, મિત્રો જાણો છો?
કેવો ચંચળ જીવ હતો ને કેવા રમતારામ હતા?
-સૈફ પાલનપુરિ

પાનખરમાં પર્ણ પીળાં થાય છે,
એક સપનું આંખમાં મુરઝાય છે.
-બિસ્મિલ મન્સૂરી

પ્રશંસામાં નથી હોતી કે નિંદામાં નથી હોતી.
મઝા જે હોય છે ચુપમાં, તે ચર્ચામાં નથી હોતી.
– ‘આસીમ’ રાંદેરી

પ્રેમ-સરિતાના તરવૈયા જાણે છે એ ભેદ વધારે;
આછું પાણી નાવ ડુબાડે, ઊંડું પાણી પાર ઉતારે.
-શૂન્ય પાલનપુરી

પથ્થરોને જે ઘડે એ હો કલાકારો ભલે,
બાકી માણસને તો ઠોકરોથી ઘડે છે પથ્થરો !
-બેફામ

પાનું કોરું જોઈને કોઈ કબીર,
અક્ષરો વણતો રહ્યો ચાદર ગણી.
-અંકિત ત્રિવેદી

પગ પર ઊભાં રહીને જુએ છે બધાં મને
જાણે કે પગ મને જ ફક્ત ચાલવા મળ્યા
-ભરત વિંઝુડા

પથ્થરો સાથે ય વાતો શક્ય છે પણ,
શોધ, ભાષા તું પ્રથમ શબ્દો વગરની.
-રમેશ પારેખ

પ્રથમ કો’ નયનથી નયનનું મિલન,
પછી નિત્ય જ્વાળામુખીનું જતન.
-શૂન્ય પાલનપુરી

પોતપોતાની સમજ પણ હોય છે
હોય છે જ્યારે સહુનો એક મત
-ભરત વિંઝુડા

પાણી ભરેલાં વાદળોને ખેંચી લાવવા,
ઓછાં પડે છે, દોસ્ત ! આ શહેરોને ઝાડવાં.
-વિવેક મનહર ટેલર

પ્રેમમાં ક્યાં જાણકારી જોઈએ?
બસ, હ્રદય વચ્ચે કટારી જોઈએ
-મૂકેશ જોષી

પ્રદશૅન કાજ જેમાં પ્રેમ કેદી છે જમાનાથી
મને એ ખુબસૂરત પથ્થરોની જેલ જોવા
-શેખાદમ અબુવાલા

પવન ફરકે તો એ રીતે ફરકજે પાન ના ખખડે !
કોઈને સ્વપ્નમાં માંગી અમર હમણાં જ સૂતો છે.
-’અમર’ પાલનપુરી

પ્રેમની વ્યાખ્યા કરે છે એક માણસ ક્યારનો,
તું જરા એને ખૂણામાં લઈ જઈ સમજાવને.
-અનિલ ચાવડા

પાંપણનો તકાજો છે, પગલાંની થકાવટ છે,
પર્વતના પ્રવાસીને, ઉંબરની રુકાવટ છે.
-‘મકરંદ દવે’

પત્રમાં પ્રીતમ લખું કે સખા, સાજન લખું?
શબ્દ હું મઘમઘ લખું, મૌનની સરગમ લખું.
-’ઊર્મિ’ સાગર

પારકું થઇ ગયું એકાંત ગુલ
ભીડમાં ઍટલે તો હું ભળી ગયો
-અહમદ ‘ગુલ’

પેલા ખૂણે બેઠાછે તે સૈફ છે, મિત્રો જાણો છો?
કેવો ચંચળ જીવ હતો ને કેવા રમતારામ હતા?
-સૈફ પાલનપુરિ

પાથરું છું ફૂલ, કાંટા વેરનારો હું નથી,
શાંત જળમાં પથ્થરોને ફેંકનારો હું નથી.
-અહમદ ‘ગુલ’

પર્વત પર્વત, કંદરા કંદરા, ચાલવું થાકવું ડગલે પગલે
સાંકડી કેડી, લાંબો પંથક, વિધ્નો નિરંતર, જત લખવું કે
-“રસિક” મેઘાણી

પડી છે વીજળી માળા ઉપર એની ખબર છે પણ,
તણખલાંઓ હવે લાવી શકું, એવું ગજું ક્યાં છે?
-અહમદ ‘ગુલ’