આંખોમાં આવી રીતે તું દૃશ્યો ન મોકલાવ
ખાલી થયેલ ગામમાં જાસો ન મોકલાવ
-રમેશ પારેખ

આ સફરમાં રહી જશે પાછળ બધું
જે બધું આગળ મને દેખાય છે
-ભરત વિંઝુડા
‘
ઓજસ’ તું એને પૂછ મજા ઈંતેજારની,
જેને મિલનપ્રસંગે જુદાઈનો ગમ રહે.
-ઓજસ પાલનપુરી

અસત્યો માંહેથી પ્રભુ ! પરમ સત્યે તું લઈ જા,
ઊંડા અંધારેથી, પ્રભુ ! પરમ તેજે તું લઈ જા.
ન્હાનાલાલ કવિ

આગામી કોઈ પેઢીને દેતા હશે જીવન-
બાકી અમારા શ્વાસ નકામા તો જાય ના !
-મરીઝ

આપણું હોવું છુપાવો શી રીતે ?
છે અરીસો એ તો સામો બોલશે.
-હરદ્વાર ગોસ્વામી

અમારી જીંદગી છે પારદર્શક પાણીના જેવી,
મળે છે રંગ જેવો એવી એ રંગાઇ જાયે છે.
—જયંત શેઠ–

અરેરે, ખુદા, આ તે કેવું જીવન છે ?
મરી જાય માણસ જીવનની ફિકરમાં !
-દિલહર સંઘવી

એક આત્મબળ અમારું દુઃખ માત્રની દવા છે,
હર ઝખ્મને નજરથી ટાંકા ભરી જવાના.
-અમૃત ‘ઘાયલ’

એ જ લોકો આખરે ફાવી ગયા
જે સમયસર બીજને વાવી ગયા
-હિતેન આનંદપરા

તબીબોને કહી દો કે માથું ન મારે, દરદ સાથે સીધો પરિચય છે મારો,
હકીકતમાં હું એવો રોગી છું જેને, બહુ સારી પેઠે દવા ઓળખે છે.
‘શૂન્ય’ પાલનપૂરી

ત્યારથી,મારી મને ઓળખ મળી
ફ્રેમ આખી,’ને અરીસે તડ મળી!
-મહેશ રાવલ,

તારાં સ્મરણો ભીની ખુશ્બો
મારું અંતર બળતો ધૂપ.
-ઘાયલ

તારા મિલનમાં તારા વિરહની ગઝલ કહી
એ તારો ભ્રમ હતો કે હું તારો નથી રહ્યો.
-હરીન્દ્ર દવે

તારો ઇશ્વર તારા જેવો,
મારા જેવો મારો ઇશ્વર.
-હરદ્વાર ગોસ્વામી

તરો અવાજ એક વખત સાંભળ્યો હતો,
માનું છું તારા શબ્દમાં ટહુકાનું ઘર હશે.
-મનહરલાલ ચોક્સી

તેં મને બચપણ દીધું, ગઢપણ દીધું, દીધું મરણ;
તે ન દીધું જીવવાનું કોઈ કારણ, હદ કરી !
રમેશ પારેખ

તને તારું જીવન, ફરી પાછું દેતાં,
હવે એને થોડા, લગાવો નડે છે.
-હિમાંશુ ભટ્ટ

હો ગુર્જરીની ઓથ કે ઉર્દૂની ઓ ‘મરીઝ’,
ગઝલો ફક્ત લખાય છે દિલની ઝબાનમાં.
મરીઝ

હજીયે કંપે છે ‘આદિલ’ બધાય પડછાયા
કોઈના નામની ચોમેર ધાક લાગે છે.
-આદિલ મન્સૂરી

હું હવે,મારી દશાની વાત પણ કરતો નથી
કેમ છો ? પૂછી જનારા કયાં મજામાં હોય છે!
-મહેશ રાવલ,

હું હલેસું સઢ-પવન-હોડી બનું તો શું થયું ?
તું તરાપો મોકલે ત્યારે અવાતું હોય છે !
-રીના મહેતા

હાથમાં કિતાબ રાખી, ચહેરો મારો વાંચતાં;
એમને જોયાં હતાં મેં, એક પરીક્ષા આપતાં
-સુરેશ એમ. પરમાર ‘સૂર’

હર સમસ્યાઓના મૂળમાં હોય છે,
આપણી ઈચ્છાનાં માયાવી હરણ.
-ઉર્વીશ વસાવડા

હવે તો એવી કબરમાં હું પોઢું
ન પૃથ્વી બિછાવું , ન આકાશ ઓઢું
– મકરંદ દવે

હાથ અને રેખાઓ વચ્ચે
કરમે કાળામેંશ કબીરા
– માવજી મહેશ્વરી

હું તો હરદમ મૌન વાગોળ્યા કરું,
હોઠે કોનું નામ આવી જાય છે ?
-બિસ્મિલ મન્સૂરી

હશે કોઈ માણસનું ઘર આ જગા પર,
અહીં કોઈ પંખી નથી કે નથી નીડ
-મુકુલ ચોક્સી

શબ્દોનું લોહી જેવું છે, ઘા થાય તો વહે,
વ્યર્થ જ હું એના ઘેર તકાજો કરું છું રોજ.
-વિવેક ટેલર

શ્રદ્ધાનો હો વિષય તો પુરાવાની શી જરૂર?
કુરઆનમાં તો ક્યાંય પયમ્બરની સહી નથી.
-જલન માતરી

શી ખબર કોને ભીંજવશે ક્યાં જશે ?
નામ ક્યારે હોય છે વાદળ ઉપર ?
-મનહરલાલ ચોક્સી

યુગ યુગના ઘાવ લઈને ફરૂં છં હું એકલો
બે-ચાર પળના દુઃખની કહીં શું વિશાત છે
-“રસિફ” મેઘાણી

યાદના જલતા દીવાઓથી વધ્યું અંધારું,
હું નર્યા મીણનો માણસ છું ઓગળી જઈશ.
– હરીન્દ્ર દવે

યાદ એની રોજ વાવી છે અહીં;
છાંયડો થઈ એજ આવી છે અહીં.
-“કિશોર વાઘેલા”.

વ્યથા વિયોગની જોકે હવે અપાર નથી
છતાંય શાને હૃદયમાં હજી કરાર નથી
-“રસિફ” મેઘાણી

યાદ આવો છો તમે પણ હરકદમ,
કે સફરમાં રોશની પણ જોઈએ.
-ડૉ. સુષ્મા અય્યર

યાદ કરતા નથી છતાંય ‘રસિક’
એમને ભૂલવા નથી ગમતા
-“રસિફ” મેઘાણી

યાદ થકી હું મઘમઘ થાતો,
તમને બાકી ક્યાં હું અડેલો ?
-શ્યામ સાધુ

યારો, હવે જવા દો, દાટી દો દુશ્મનીને
બે શ્વાસની છે બાજી, ને પળની પતાવટ છે.
– મકરંદ દવે

યાદ તમારી એવી રીતે ભૂલ્યો સમયની સાથે
અક્ષર જાણે ભૂંસાઈ ગયા ઝાંખી ઝાંખી લીટી
-“રસિફ” મેઘાણી

યાદ તમારી નટખટ કેવી
છાને છપને ઘસતી લમણા
-‘દફન’ વિસનગરી

સફળ થવાનો વિકટ રસ્તો સહેલો લાગ્યો
નિષ્ફળતાની કેડી ચડતાં વસમું લાગ્યું
– ગોવિંદ ગઢવી ‘સ્મિત’

સાંભળ્યું તારી ગલીનું નામ તો,
ઊડતા મારા ચરણ થઈ જાય છે.
– આબિદ ભટ્ટ

સાવ અમસ્તું નાહક નાહક નિષ્ફળ નિષ્ફળ રમીએ,
ચાલ મજાની આંબાવાડી! આવળબાવળ રમીએ.
’ગની’ દહીંવાળા

સૌ સમયના વહેણમાં વહેતાં રહે છે એ રીતે
જેમ નદીઓને સતત વહેવું પડે છે ઢાળમાં !
-ભરત વિંઝુડા

સુગરકોટેડ હોવાથી,નથી કડવાશ વર્તાતી
જરૂરતમાં પલાળી જો, બધા કડવા જ છે માણસ!
-મહેશ રાવલ,

સાવ જ નવું હો સ્થળ ને છતાં એમ લાગતું,
પહેલાંય આ જગાએ હું આવી ગયેલ છું.
ચિનુ મોદી ‘ઈર્શાદ’

સંજોગોના પાલવમાં છે બધું, દરિયાને ઠપકો ના આપો
એક તરતો માણસ ડૂબે છે એક લાશ તરીને આવે છે
– સૈફ પાલનપુરી

સ્વર્ગની લાલચ ન આપો શેખજી,
મોતનો પણ એક મોભો હોય છે.
– ‘રાઝ’ નવસારવી

સામ સામે હતા એમ તો આપણે
ખીણ જેવી શરમ ઉભી આડી હતી
– રતિલાલ ‘અનિલ’

સમયની પીઠ પર બેસીને હું આગળ વધું કિન્તુ
અહીં પથ્થર બની બેસી ગયેલા કાફલાનુ શું?
– ગાલિબ ગુજરાતી

ખાલીપણાનો સંગ હમેંશા છે એટલે
મારા કદમના ધાકથી ખુદ હું જ ત્રસ્ત છું
“રસિફ” મેઘાણી

ખોબો ભરીને ક્યાંયથી, પીવા મળ્યું નહિ,
દરિયો મળ્યો છે આમ તો, ડૂબી જવા મને.
– કૈલાસ પંડિત

ખાંપણ સરખો ખેસ કબીરા
લોક કહે દરવેશ કબીરા
– માવજી મહેશ્વરી

લાખ ઝંઝાવાતમાં પણ જીવવાની છે મજા,
ભવ્ય હો અરમાન તો તકલીફ જેવું કંઈ નથી.
– કિરીટ ગોસ્વામી”

લાગણીઓના લબાચા લઈ બધા
ખોખલા ઘરના ખૂણામાંથી નીકળ
– મનહર જાની”

લે હલેસાં ને નદી તું પાર કર
એ રીતે તું નાવનો ઉદ્ધાર કર !
– ઉર્વીશ વસાવડા

લેવા બેસે છે ત્યારે માટી પણ
આત્મા સાથે શરીર લઈ લે છે
-“રસિક” મેઘાણી

લીટી એકાદ નીરખી ‘ઘાયલ’
હલબલી જાય આદમી તે ગઝલ.
– ઘાયલ

લૂંટી ગઈ જે ચાર ઘડીના પ્રવાસમાં,
યુગ યુગની ઓળખાણ હતી, કોણ માનશે ?
-શૂન્ય પાલનપુરી

લોહીના એક બુંદથી હો કિંમતી
એવો પત્થર વિશ્વમાં મળશે નહીં.
-ડૉ.વિવેક મનહર ટેલર

લોક કિનારા ઉપર મળતાં ડરે,
હું હવે મઝધારમાં કોને મળું ?
-મોહમ્મદ અલી ભૈડુ ‘વફા’

લીરેલીરા જીવતર ઓઢી
છોડી ચાલો દેશ કબીરા
– માવજી મહેશ્વરી

વાત જુદી છે તમોને હું ન સમજાયો હતો,
આટલી નફરત ન કર તારો જ પડછાયો હતો
-જિગર જોષી ‘પ્રેમ’

વેદનાની વાટ બાળી રાતભર
મીણબતીને ન ઓગાળો હવે
-‘રસિક’ મેઘાણી

વારતા આખી ફરી માંડી શકાતી હોત તો શું જોઇતું’તું?
આંખને જો આંસુથી બાંધી શકાતી હોત તો શું જોઇતું’તું?
-અનિલ ચાવડા

વર્ષો પુરાણા પત્રોના અર્થો મટી ગયા
કાગળ રહી ગયા અને અક્ષર રહી ગયા
-ભરત વિંઝુડા

વિરાટ પંથમા થાકી વિરામ કરવા પણ
પરાઈ ભીંતના છાંયે કદી નથી બેઠા
-‘રસિક’ મેઘાણી

વર્ષોથી ‘ગની’ નિજ અંતરમાં એક દર્દ લઈને બેઠો છે,
છો એનું તમે ઔષધ ન બનો, પણ દર્દ વધારો શા માટે?
-ગની દહીંવાલા

વાયુમાં વિશ્વાસનું કારણ હતું;
વણહલેસે વ્હાણ તો ચાલે જ છે.
-ચિનુ મોદી ‘ઈર્શાદ’

વમળમાં ધસુ છુ ને કેવો હસું છું?
મને મારી માસૂમ જવાની ગમે છે
-શેખાદમ આબુવાલા

વાણીનું રણ સતત હજી ફેલાતું જાય છે
ઊંચકીને ક્યાં લગી હું ફરું ભાર શબ્દનો
-આદિલ મન્સૂરી

વર્ષોથી હૈયું ઝંખતું અજવાળું મૌનનું
ઘેરી વળ્યો છે આંખને અંધાર શબ્દનો
-મનોજ ખંડેરિયા

વન વન નગર ને શેરીઓ ઘર કે દીવાલ સૌ
લઈને ઊભાં છે પાંગળો આધાર શબ્દનો
-મનોજ ખંડેરિયા

ચાંદ સમું પણ દાગ જરી ના
તારું મુખડું સુંદર એવું
‘રસિફ’ મેઘાણી

ચોઘડિયાંઓ જોતો રહેશે, માણસ તોયે રોતો રહેશે.
સુખનો સૂરજ ઊગે તોયે, દુઃખનો ડુંગર મોટો રહેશે.
-ઉર્વી પંચાલ ‘ઉરુ’

ચામડું ઓઢી સતત ફરતો હતો
ને હવે ફરિયાદ કે ઢોલક થયો ?
-નયન દેસાઈ

ચકાસી છે ઘણી ધીરજ ધરીને,
અનેક આશાઓને કસવી પડી છે.
-‘સાબિર’ વાટવા

ચમનમાં ગુલ ઉગે કે થોર, શો ફરક પડશે?
સડેલાં ફેફસાં રાખીને દર્દી વાસ બદલે છે.
-રતિલાલ અનિલ

ચીસ ક્યાં નીકળી શકી એકેય પણ
ફુલને એનો જ બસ આઘાત છે
-ગોવીંદ ગઢવી ‘સ્મિત’

ચાલો ચાલો ખુદને મળીએ
દર્પણમાંથી બહાર નીકળીએ
– અરવીંદ ભટ્ટ્

ચિત્રે જાહોજલાલી ટાંકી ‘રસિક’
રિકત દીવાલપર ઉભરવાનું
-‘રસિફ’ મેઘાણી

ચર્ચા કરી રહ્યો છું સુરાલયમાં ધર્મની
મારાને સંતના સમાગમનું શું થશે?
-બરકત વિરાણી ‘બેફામ’

ચાર ખૂણા છે, ચાર ભીંતો છે
ઘરને પોતાની થોડી રીતો છે
-રશીદ મીર